اضطراب و ADHD
اضطراب و ADHD: رفقای ناخواندهای که همسفر میشوند
اضطراب و ADHD دو اختلال شایع هستند که میتوانند به طور همزمان در افراد رخ دهند. تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به ADHD بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به اضطراب هستند. در این مقاله، به بررسی عمیقتر این دو اختلال و رابطهی آنها میپردازیم.
اضطراب و گوش به زنگی بیش از حد (Hypervigilance):
یکی از علائم رایج اِضطراب ، گوش به زنگی بیش از حد یا هوشیاری و حساسیت بیش از حد نسبت به تهدیدات احتمالی محیط است. این حالت میتواند با علائمی مانند:
- واکنشهای ناگهانی و ترسیدن آسان
- حساسیت بیش از حد به اتفاقات اطراف
- عصبانیت و بیقراری مداوم
- مشکل در به خواب رفتن یا پریدن از خو
احساس گناه دائمی و اضطراب:
اضطرِاب میتواند منجر به احساس گناه غیرمنطقی و مداوم شود. این احساس میتواند به تقویت خودانتقادی، نشخوار فکری و عدم توجه و تمرکز منجر شود.
ترس از عدم قطعیت:
افراد مضطرب برای کنترل و کاهش احساس ناامنی ناشی از عدم قطعیت، به طور مداوم به اتفاقات، شرایط و کلمات بیش از حد فکر میکنند. این امر میتواند باعث مشکل در تمرکز، توجه، حل مسئله و تصمیمگیری و همچنین خستگی مفرط شود.
ترس از خود اضطراب:
زمانی که فرد از اضطِراب خود میترسد، علائم اضطراب تشدید میشود. مغز این ترس را به عنوان یک تهدید درک میکند و در موقعیتهای مشابه، آدرنالین و کورتیزول بیشتری ترشح میکند که منجر به اضطراب بیشتر میشود.
همزمانی اضطراب و افسردگی:
اِضطِراب و افسردگی به طور هم زمان میتواند طاقتفرسا باشد. فرد در این حالت:
- بیقراری و خستگی زیاد را همزمان تجربه میکند.
- هیچ انرژی برای رسیدگی به اضطراب خود ندارد.
- هم نگران آینده است و هم برای ساختن آن احساس ناامیدی میکند.
- بین انگیزه و بیانگیزگی و بیحسی نوسان دارد.
- بین بیاهمیت جلوه دادن مسائل و وحشت کردن نوسان دارد.
- هم برای انجام کاری بیقرار است و هم خستگی مانع انجام آن میشود.
سوالات:
- چه رابطهای بین اضطراب و علائم ADHD وجود دارد؟ آیا اضطراب میتواند علائم ADHD را تشدید کند یا ADHD زمینه ساز اضطراب میشود؟
- نقش عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز همزمان ADHD و اختلالات اضطرابی و افسردگی چیست؟
جمعبندی:
اِضطِراب و ADHD دو اختلال شایع هستند که میتوانند زندگی فرد را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهند. همزمانی این دو اختلال میتواند چالشهای بیشتری را برای فرد ایجاد کند. درک رابطهی بین این دو اختلال و همچنین عوامل ژنتیکی و محیطی موثر در بروز آنها، میتواند به درمان و بهبود کیفیت زندگی افراد کمک کند.
